Hetze

Bij elke tik van de telmachine
Kan de tijd jou inhalen
Rechtsom desnoods
Zonder bekeuring
Je perst nog een ‘dit kan toch niet zomaar’
Uit je huilbui
Maar de tijd luistert nooit

Misschien nu u dit leest
Wordt er aangebeld
En ik ben het niet

Geen lieve fluisterwoordjes
Dat ik plus jij wij is
Dat niemand zal vergeten
Dat er altijd iets blijft bestaan
Iedere tel
Kan er een deel van mij vergaan

Wat moet ik doen
Op de gifhouten stoelen
Die jouw herinneringen denken voor te stellen

Om de hoek vijlt het geluid van leegte
Zijn nagels