Mag ik aandacht voor de geweldige dichter Jean-Pierre Rawie en zijn melancholieke gedichten. Zij handelen veelal over dood, liefde en vergankelijkheid. Rawie schrijft in klassieke vormen en laat zijn strofes heerlijk lopen. Dit gedicht komt uit de bundel 'Kwade Trouw'.
Kleine Liefdesverklaring
Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,
maar soms, tezamen in het huis
en in éen bed tezamen.
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,
heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.
maandag 18 mei 2009
maandag 2 maart 2009
Gogme
Stil de rookdoorlopen kamer binnensluipen
Zien hoeveel meter onbereikbaarheid op me wacht
Met uitschuifarm en wild verlangen
De fruitschaal aftasten, de eeuwen doorwaden
Tot de verboden vrucht zich prijsgeeft
Ik ontklem met heel mijzelf
Meubels mijn lichaam laten worden
De bundel van het stof ontdoen
De windrichting laten bepalen
Welke letters zich moeten ontvouwen
Het tienmaal lezen en er dan
Geen zak van begrijpen
Daar houd ik van
Zien hoeveel meter onbereikbaarheid op me wacht
Met uitschuifarm en wild verlangen
De fruitschaal aftasten, de eeuwen doorwaden
Tot de verboden vrucht zich prijsgeeft
Ik ontklem met heel mijzelf
Meubels mijn lichaam laten worden
De bundel van het stof ontdoen
De windrichting laten bepalen
Welke letters zich moeten ontvouwen
Het tienmaal lezen en er dan
Geen zak van begrijpen
Daar houd ik van
zaterdag 7 februari 2009
Hetze
Bij elke tik van de telmachine
Kan de tijd jou inhalen
Rechtsom desnoods
Zonder bekeuring
Je perst nog een ‘dit kan toch niet zomaar’
Uit je huilbui
Maar de tijd luistert nooit
Misschien nu u dit leest
Wordt er aangebeld
En ik ben het niet
Geen lieve fluisterwoordjes
Dat ik plus jij wij is
Dat niemand zal vergeten
Dat er altijd iets blijft bestaan
Iedere tel
Kan er een deel van mij vergaan
Wat moet ik doen
Op de gifhouten stoelen
Die jouw herinneringen denken voor te stellen
Om de hoek vijlt het geluid van leegte
Zijn nagels
Kan de tijd jou inhalen
Rechtsom desnoods
Zonder bekeuring
Je perst nog een ‘dit kan toch niet zomaar’
Uit je huilbui
Maar de tijd luistert nooit
Misschien nu u dit leest
Wordt er aangebeld
En ik ben het niet
Geen lieve fluisterwoordjes
Dat ik plus jij wij is
Dat niemand zal vergeten
Dat er altijd iets blijft bestaan
Iedere tel
Kan er een deel van mij vergaan
Wat moet ik doen
Op de gifhouten stoelen
Die jouw herinneringen denken voor te stellen
Om de hoek vijlt het geluid van leegte
Zijn nagels
donderdag 29 januari 2009
IJkpunt
Gisteren was de uitslag van de Dichter des Vaderlands verkiezing op televisie. Ze maakten er een leuk programma van, met aandacht voor overleden dichters, een klein quizje en een paar vragen aan de vijf genomineerde dichters. Toen kwam het moment dat er filmpjes gespeeld werden waarin de vijf hun gedicht over het jaar 2008 voorlazen. En tja, ik vond het een beetje matig. De gedichten van Tsead Bruinja en Erik Menkveld waren al niet zo bijzonder, maar het was Hagar Peeters die het 'm deed. Zij las een soort goedbedoeld verhaaltje uit het oogpunt van een kind van twaalf (zo klonk het dus ook). Het leek een beetje alsof ze iets begrijpelijks wilde maken om de wat minder belezen mensen ook aan te spreken. Maar gelukkig werd dit verwaande gedrag bestraft. Ramsey Nasr werd uitverkozen tot Dichter des Vaderlands, degene met het langste, moeilijkste, maar naar mijn mening ook beste, gedicht. Goed, over het schouwspel van de verkiezing tot Dichter des Vaderlands gaat mijn gedicht:
IJkpunt
Daar zitten de dichters
Verzeild geraakt in een soort
Wedstrijd wie heeft het geinigste schrijfwerkje
Kijk ze nou toch
Hun eer opzij schuiven
Rijen te begrijpen woorden
Ieder een identiek verschillende invalshoek
Terwijl
Zweten in zolderkamers
Deemoedig doordrenkt van dauw
Meer hun stijl was
Onder aan de toren
Wil het lamgeslagen lingovolk
Iets heel anders horen
Toch wint de tirade
Het tijdverslindend stuk dat telkenmale
Lijkt te eindigen
Het denderende epos van de nieuwe held der dichtkunst
Verslagen zijn de verhevenen
IJkpunt
Daar zitten de dichters
Verzeild geraakt in een soort
Wedstrijd wie heeft het geinigste schrijfwerkje
Kijk ze nou toch
Hun eer opzij schuiven
Rijen te begrijpen woorden
Ieder een identiek verschillende invalshoek
Terwijl
Zweten in zolderkamers
Deemoedig doordrenkt van dauw
Meer hun stijl was
Onder aan de toren
Wil het lamgeslagen lingovolk
Iets heel anders horen
Toch wint de tirade
Het tijdverslindend stuk dat telkenmale
Lijkt te eindigen
Het denderende epos van de nieuwe held der dichtkunst
Verslagen zijn de verhevenen
dinsdag 27 januari 2009
Roosbeef
Er is weer iets nieuws te melden uit Nederland muziekland! Roosbeef is een formatie van Utrechtse bodem die draait om zangeres Roos Rebergen. Zij is een opvallende verschijning met een grote rode haarbos, een onhandige motoriek en een apart soort verlegenheid. De band baarde al eerder opzien door in 2005 de Grote Prijs te winnen. In 2006 kwam de EP 'Roosbeef' uit, met afwisselend Engels- en Nederlandstalige nummers.
Uiteindelijk lag begin deze maand het langverwachte eerste volledige album 'Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten' in de winkel. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze plaat is goed! Producer Tom Pintens (gitarist van Zita Swoon) heeft zeer goed werk afgeleverd door de op de EP wat mat klinkende band boven zichzelf uit te laten stijgen. De muziek is spannend, soms onheilspellend, beweeglijk, ritmisch. De teksten zijn zeer sterk, Roos Rebergen houdt er een bijzondere, humoristische schrijfstijl op na. Enkele quotes: 'Ze zegt: 'ik kom uit de randstad', wat moet je dan met hem, heb je een OV ofzo?' en 'ik kan geen auto meer besturen, ook niet als ik een rijbewijs had gehad'.
De eerste single is het fenomenale openingsnummer Onder Invloed, maar dit is zeker niet de enige topper op het album. Te Heet Gewassen, Jongen Gaat Het Leger In, Boerderij, het zijn allemaal prijsnummers. Toegegeven, richting het eind kan het ietwat zeurderig worden, maar het maakt niet uit. Dit debuut hoort nu al bij de beste Nederlandse cd's van 2009, een fabelachtig werkje!
Te Heet Gewassen
Jongen Gaat Het Leger In
Uiteindelijk lag begin deze maand het langverwachte eerste volledige album 'Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten' in de winkel. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze plaat is goed! Producer Tom Pintens (gitarist van Zita Swoon) heeft zeer goed werk afgeleverd door de op de EP wat mat klinkende band boven zichzelf uit te laten stijgen. De muziek is spannend, soms onheilspellend, beweeglijk, ritmisch. De teksten zijn zeer sterk, Roos Rebergen houdt er een bijzondere, humoristische schrijfstijl op na. Enkele quotes: 'Ze zegt: 'ik kom uit de randstad', wat moet je dan met hem, heb je een OV ofzo?' en 'ik kan geen auto meer besturen, ook niet als ik een rijbewijs had gehad'.
De eerste single is het fenomenale openingsnummer Onder Invloed, maar dit is zeker niet de enige topper op het album. Te Heet Gewassen, Jongen Gaat Het Leger In, Boerderij, het zijn allemaal prijsnummers. Toegegeven, richting het eind kan het ietwat zeurderig worden, maar het maakt niet uit. Dit debuut hoort nu al bij de beste Nederlandse cd's van 2009, een fabelachtig werkje!
Te Heet Gewassen
Jongen Gaat Het Leger In
Kornoelje
Inspiratie is
Als een magneet op wereldreis
Soms ploetert hij
Door dorre woestijnen
Uitgestrekte vlaktes
Voortkruipend op een spoor zonder doel
En moedeloos vraagt hij zich af
Hoe hier ooit uit te komen
Maar soms vliegt hij
Door supersonische steden
Van ijzer en metaal
Aangetrokken door honderden objecten
En moedeloos vraagt hij zich af
Waarmee te beginnen
Als een magneet op wereldreis
Soms ploetert hij
Door dorre woestijnen
Uitgestrekte vlaktes
Voortkruipend op een spoor zonder doel
En moedeloos vraagt hij zich af
Hoe hier ooit uit te komen
Maar soms vliegt hij
Door supersonische steden
Van ijzer en metaal
Aangetrokken door honderden objecten
En moedeloos vraagt hij zich af
Waarmee te beginnen
Abonneren op:
Posts (Atom)