De stad. Het leeft. Het brult. Het suist. Het kolkt. Het zuigt.
En het inspireert. Vele muzikanten hebben odes aan de sfeer, klaagzangen over de vluchtigheid of beschouwing over het kosmopolitisme geschreven. Aldus schenk ik u mijn top 20 van liedjes met steden in de titel!
1 Sufjan Stevens – Chicago
2 Beirut – Nantes
3 Maarten Van Roozendaal – Babel
4 Wilco – Via Chicago
5 Editors – Munich
6 Ryan Adams – New York, New York
7 Sufjan Stevens – Jacksonville
8 Jeff Buckley – Vancouver
9 Vampire Weekend – Oxford Comma
10 Beirut – Prenzlauerberg
11 Boudewijn de Groot – Parijs, Berlijn, Madrid
12 Interpol – NYC
13 Elliott Smith – LA
14 Joanna Newsom – Swansea
15 Oasis – Columbia
16 Spinvis – Herfst En Nieuwegein
17 Malajube – Montreal -40C
18 Nicole Atkins – Brooklyn’s On Fire
19 The Decemberists – O Valencia!
20 The Mountain Goats – Tallahassee
Natuurlijk kunt u een aantal van deze liedjes ook beluisteren:
Sufjan Stevens - Chicago
Beirut - Nantes
Wilco - Via Chicago
donderdag 23 oktober 2008
vrijdag 17 oktober 2008
Blitzen Trapper
Een tijd geleden zei ik dat Fleet Foxes het beste album van het jaar had gemaakt. Dit moet ik nu relativeren, want het heeft flinke concurrentie gekregen. Er is namelijk een band uit Portland, Oregon die een even inventieve, schitterende plaat heeft uitgebracht. 'Furr' is het vierde album van Blitzen Trapper, een sextet onder leiding van zanger/gitarist/pianist Eric Earley.
Deze Earley tekent voor alle nummers op Furr: van Sleepytime In The Western World, met een fantastisch akkoordenschema, via de schitterende akoestische ballade Furr en het beweeglijke Saturday Nite, dat zelfs aan Scissor Sisters doet denken, tot het met een indrukwekkende oerscreeuw beginnende Love U. Dat is de kracht van Furr; elk nummer, behalve wellicht het wat al te countrysque Stolen Shoes + A Rifle, is op zijn eigen manier sterk.
Blitzen Trapper is eigenlijk een aanrader voor iedereen, maar als je fan bent van het vroege werk van Beck, de experimenteerdrang van Pixies, het rootsy gevoel van Wilco, de kracht van Bright Eyes en de aanstekelijkheid van The Shins vind je dit al helemaal goed. Dit neemt niet weg dat Blitzen Trapper zich een totaal eigen combinatie heeft aangemeten van alt country-pop aan de ene kant en indierockherrie aan de andere kant.
Furr
Sleepytime In The Western World
Hele album (klik op: try)
Deze Earley tekent voor alle nummers op Furr: van Sleepytime In The Western World, met een fantastisch akkoordenschema, via de schitterende akoestische ballade Furr en het beweeglijke Saturday Nite, dat zelfs aan Scissor Sisters doet denken, tot het met een indrukwekkende oerscreeuw beginnende Love U. Dat is de kracht van Furr; elk nummer, behalve wellicht het wat al te countrysque Stolen Shoes + A Rifle, is op zijn eigen manier sterk.
Blitzen Trapper is eigenlijk een aanrader voor iedereen, maar als je fan bent van het vroege werk van Beck, de experimenteerdrang van Pixies, het rootsy gevoel van Wilco, de kracht van Bright Eyes en de aanstekelijkheid van The Shins vind je dit al helemaal goed. Dit neemt niet weg dat Blitzen Trapper zich een totaal eigen combinatie heeft aangemeten van alt country-pop aan de ene kant en indierockherrie aan de andere kant.
Furr
Sleepytime In The Western World
Hele album (klik op: try)
dinsdag 14 oktober 2008
Herfst
Gisteren moest ik even naar het nabij gelegen winkelcentrum fietsen en toen besloot ik, onder de indruk van het prettige weer, om er een klein tochtje door het (soort van) natuurgebied in Alphen bij toe te voegen. Hiermee bedoel ik het gebied rond de Zegerplas (het kunstmatig aangelegde meer) en de golfbaan. Danig overrompeld door hoe de herfst dit prachtig kleurde, borrelde er een gedicht annex songtekst bij me op. Dit is het resultaat.
Jute
Ik fiets langs de dijk
Die het dorp van de snelweg scheidt
Voor het eerst sinds lange tijd
Dat het zo mooi herfst
De bomen ademen
In en uit, blazen de bladeren
Het bruggetje, het veerooster
Ongerept is het niet
Maar als het fietspad krult
Bij het beekje zo stil
En het geloei van de koeien
Opstijgt boven de haarspeldbocht
Dan ben ik daar niet rouwig om
In de verte een meisje
Diep weggezonken in de muziek
Haar blik ziet niet wat mijn blik ziet
De zon op de Hooglanders
Nee, haar blik ziet
School, werk, haar ouders, maar niet
Het wuivende gras of de lucht witblauw
Het meer van azuur
Glinstert zo kalm
Eigenlijk een meertje van niks
Behalve
Als het zo mooi herfst
Vader en zoon en een bootje
Liters en liters water
Zonder concurrentie
Ze leggen aan bij moeder
Dit pakt ze hen niet meer af
Een stel omhelst zo verliefd
Bij de parkeerplaats
En de Chinees bakt stug
Zijn Foe Yong Hai
En ziet niet
Dat het zo mooi herfst
Ik stuur naar rechts
Het pad naar de huizen
De bladeren knisperen verlegen
Als ze schuiven onder mij
Een man met sigaar
Een jonge vrouw, kind in de buggy
Ik houd zelfs van het gat waarin ik woon
Als het zo mooi herfst
Jute
Ik fiets langs de dijk
Die het dorp van de snelweg scheidt
Voor het eerst sinds lange tijd
Dat het zo mooi herfst
De bomen ademen
In en uit, blazen de bladeren
Het bruggetje, het veerooster
Ongerept is het niet
Maar als het fietspad krult
Bij het beekje zo stil
En het geloei van de koeien
Opstijgt boven de haarspeldbocht
Dan ben ik daar niet rouwig om
In de verte een meisje
Diep weggezonken in de muziek
Haar blik ziet niet wat mijn blik ziet
De zon op de Hooglanders
Nee, haar blik ziet
School, werk, haar ouders, maar niet
Het wuivende gras of de lucht witblauw
Het meer van azuur
Glinstert zo kalm
Eigenlijk een meertje van niks
Behalve
Als het zo mooi herfst
Vader en zoon en een bootje
Liters en liters water
Zonder concurrentie
Ze leggen aan bij moeder
Dit pakt ze hen niet meer af
Een stel omhelst zo verliefd
Bij de parkeerplaats
En de Chinees bakt stug
Zijn Foe Yong Hai
En ziet niet
Dat het zo mooi herfst
Ik stuur naar rechts
Het pad naar de huizen
De bladeren knisperen verlegen
Als ze schuiven onder mij
Een man met sigaar
Een jonge vrouw, kind in de buggy
Ik houd zelfs van het gat waarin ik woon
Als het zo mooi herfst
vrijdag 10 oktober 2008
Hello Saferide
Soms kijk je weken, maanden, zelfs jaren uit naar nieuw materiaal van je favoriete artiest, en soms is het er onverwachts opeens. Dit laatste gebeurde me bij Hello Saferide, een Zweedse zangeres die in 2005 met 'Introducing....' een ontroerend mooi album afleverde. Door haar onbekendheid zag ik haar nieuwe vehikel nergens aangekondigd, dus mijn dag werd in een keer goed toen ik 'More Modern Short Stories From Hello Saferide' ontdekte.
Het eerste nummer 'I Wonder Who Is Like This One' maakt duidelijk dat Annika Norlin, haar echte naam, haar tekstuele eigenzinnigheid heeft behouden. 'People are like songs, it's true' zingt ze, 'Me, I’m like Can’t get you out of my head, annoying at times, but I make you want to dance'. De spaarzame gitaarbegeleiding van de opener is niet geheel representatief voor het album, blijkt al snel. '2008' is een aanstekelijk popnummer waar de piano en drum ook hun entree doen. Ondanks de eenvoudige couplet-refrein opbouw vliegt het nummer van rond de 4 minuten om. Ook 'X telling me.....' over het verlies van Norlins maagdelijkheid, en 'Travelling with HS' blijken zulke up-tempo popsongs.
Het grootste verschil met haar debuut is dat 'More Modern Short Stories' enigszins rijkelijker geproduceerd is: de nummers klinken voller en de nummers worden voorzien van treffende arrangementen (koren, strijkers etc.), zoals op de waardige afsluiter 'Arjeplog' dat onwillekeurig aan Nicole Atkins doet denken. Het middenrif vormt het mooiste pakket aan nummers. 'Middle Class' begint met een lo-fi gitaarriffje, maar dan vallen pardoes alle instrumenten in en ontwikkelt zich een zeer sterk, voor Saferidebegrippen stevig nummer dat door het herhalende gitaarmotief een klassieker in de dop is. In 'Parenting Never Ends' wordt even gas teruggenomen: hierin vertelt Norlin over haar hang naar de geborgenheid in het vroegere ouderlijk huis.
Hello Saferide onderscheidt zich al jaren door haar sterk autobiografische, verhalende, soms hilarische teksten die vaak verhandelen over haar liefdessores. Op het al eerder te verkrijgen 'Anna' vertelt ze over hoe het zou zijn als zij en haar lief een dochter hadden gekregen. 'She would have won the Nobel Prize and thanked her mama for all the good advice', maar helaas: 'Well I’m real sorry Anna, you never got to be, because your daddy moved on and left me.'. Dit motief komt vaak terug: de verhouding tussen Norlins idealen en de werkelijkheid. '25 Days' is een van de sterkste nummers. Hierin worden de 25 dagen zonder haar lief beschreven. Vanaf 23 dagen wordt opeens snel naar 10 afgeteld 'because I slept for so long those days'.
Zoals op het debuut is niet elke song even sterk: 'Overall' heeft met zijn staccato piano, roffelende drum en overdreven simpelheid iets irritants in zich en 'Sancho Panzo' is een saai niemendalletje van minder dan twee minuten.
Maar we kunnen concluderen: Hello Saferide heeft haar positie verstevigd. 'More Modern Short Stories' bevat sterke singer/songwriter-popsongs volgens een recept van Zweedse eigenzinnigheid. Tekstueel zit het tevens wel snor. Geweldige plaat!
Middle Class
I Wonder Who Is Like This One
Het eerste nummer 'I Wonder Who Is Like This One' maakt duidelijk dat Annika Norlin, haar echte naam, haar tekstuele eigenzinnigheid heeft behouden. 'People are like songs, it's true' zingt ze, 'Me, I’m like Can’t get you out of my head, annoying at times, but I make you want to dance'. De spaarzame gitaarbegeleiding van de opener is niet geheel representatief voor het album, blijkt al snel. '2008' is een aanstekelijk popnummer waar de piano en drum ook hun entree doen. Ondanks de eenvoudige couplet-refrein opbouw vliegt het nummer van rond de 4 minuten om. Ook 'X telling me.....' over het verlies van Norlins maagdelijkheid, en 'Travelling with HS' blijken zulke up-tempo popsongs.
Het grootste verschil met haar debuut is dat 'More Modern Short Stories' enigszins rijkelijker geproduceerd is: de nummers klinken voller en de nummers worden voorzien van treffende arrangementen (koren, strijkers etc.), zoals op de waardige afsluiter 'Arjeplog' dat onwillekeurig aan Nicole Atkins doet denken. Het middenrif vormt het mooiste pakket aan nummers. 'Middle Class' begint met een lo-fi gitaarriffje, maar dan vallen pardoes alle instrumenten in en ontwikkelt zich een zeer sterk, voor Saferidebegrippen stevig nummer dat door het herhalende gitaarmotief een klassieker in de dop is. In 'Parenting Never Ends' wordt even gas teruggenomen: hierin vertelt Norlin over haar hang naar de geborgenheid in het vroegere ouderlijk huis.
Hello Saferide onderscheidt zich al jaren door haar sterk autobiografische, verhalende, soms hilarische teksten die vaak verhandelen over haar liefdessores. Op het al eerder te verkrijgen 'Anna' vertelt ze over hoe het zou zijn als zij en haar lief een dochter hadden gekregen. 'She would have won the Nobel Prize and thanked her mama for all the good advice', maar helaas: 'Well I’m real sorry Anna, you never got to be, because your daddy moved on and left me.'. Dit motief komt vaak terug: de verhouding tussen Norlins idealen en de werkelijkheid. '25 Days' is een van de sterkste nummers. Hierin worden de 25 dagen zonder haar lief beschreven. Vanaf 23 dagen wordt opeens snel naar 10 afgeteld 'because I slept for so long those days'.
Zoals op het debuut is niet elke song even sterk: 'Overall' heeft met zijn staccato piano, roffelende drum en overdreven simpelheid iets irritants in zich en 'Sancho Panzo' is een saai niemendalletje van minder dan twee minuten.
Maar we kunnen concluderen: Hello Saferide heeft haar positie verstevigd. 'More Modern Short Stories' bevat sterke singer/songwriter-popsongs volgens een recept van Zweedse eigenzinnigheid. Tekstueel zit het tevens wel snor. Geweldige plaat!
Middle Class
I Wonder Who Is Like This One
dinsdag 7 oktober 2008
Lijstje nr.1: De 'N'
Ik moet iets bekennen: ik ben een lijstjesjongen. Vanaf mijn kindertijd heb ik al lijstjes gemaakt (vooral over zelf verzonnen sporten destijds). Nu maak ik, om mijn verveling tegen te gaan, wel eens muzikale lijstjes, variërend van enigszins zinnige (de jaarlijstjes) tot onzinnige (de nummers op een album van Radiohead). Op deze blog zal dan ook de serie 'lijstje' verschijnen, met vandaag de aftrap.
Het gaat vandaag over albums die beginnen met de letter 'N'. Ja, de N van Nico, Newton, Naaimachines, Neil Young en NPS.
1 Nux Vomica (The Veils, 2006): Meesterwerk van Finn Andrews en zijn vrienden: een cd vol passie, vuur, chaos en verdriet. Zo doorleefd heeft muziek nog nooit geklonken.
2 New Skin For The Old Ceremony (Leonard Cohen, 1974): 11 superieure liedjes van Canadese songsmid, die de opmerkelijke gave bezit om zijn prachtige teksten exact qua metrum en timing te laten passen in de muziek.
3 Neon Bible (Arcade Fire, 2007): Na voorganger 'Funeral' gaat AF gewoon door met het maken van overdonderende muziek.
4 Nice And Nicely Done (The Spinto Band, 2006): Misschien wel de beste snotneuzenmuziek van de laatste jaren, deze pretentieloze Libertinesque britpop uit de VS.
5 No Balance Palace (Kashmir, 2005): Mysterieuze plaat uit Denemarken, rock met een experimenteel randje.
6 Night Falls Over Kortedala (Jens Lekman, 2007)
7 Notorious Byrd Brothers (The Byrds, 1968)
8 Narrow Stairs (Death Cab For Cutie, 2008)
9 Natural History (I Am Kloot, 2001)
10 New Magnetic Wonder (Apples In Stereo, 2007)
The Veils - Calliope!
The Spinto Band - Brown Boxes
Kashmir - The Curse Of Being A Girl
Het gaat vandaag over albums die beginnen met de letter 'N'. Ja, de N van Nico, Newton, Naaimachines, Neil Young en NPS.
1 Nux Vomica (The Veils, 2006): Meesterwerk van Finn Andrews en zijn vrienden: een cd vol passie, vuur, chaos en verdriet. Zo doorleefd heeft muziek nog nooit geklonken.
2 New Skin For The Old Ceremony (Leonard Cohen, 1974): 11 superieure liedjes van Canadese songsmid, die de opmerkelijke gave bezit om zijn prachtige teksten exact qua metrum en timing te laten passen in de muziek.
3 Neon Bible (Arcade Fire, 2007): Na voorganger 'Funeral' gaat AF gewoon door met het maken van overdonderende muziek.
4 Nice And Nicely Done (The Spinto Band, 2006): Misschien wel de beste snotneuzenmuziek van de laatste jaren, deze pretentieloze Libertinesque britpop uit de VS.
5 No Balance Palace (Kashmir, 2005): Mysterieuze plaat uit Denemarken, rock met een experimenteel randje.
6 Night Falls Over Kortedala (Jens Lekman, 2007)
7 Notorious Byrd Brothers (The Byrds, 1968)
8 Narrow Stairs (Death Cab For Cutie, 2008)
9 Natural History (I Am Kloot, 2001)
10 New Magnetic Wonder (Apples In Stereo, 2007)
The Veils - Calliope!
The Spinto Band - Brown Boxes
Kashmir - The Curse Of Being A Girl
zondag 5 oktober 2008
Een Kathedraal Van Een Band
Er zijn van die vragen die ik mijzelf regelmatig stel. Is Radiohead of The Beatles mijn favoriete band? Wat is het beste album uit 2005? En ook: Welke artiest zou ik het liefst willen zijn en waar?
Op die laatste vraag heb ik een antwoord. Ik dacht lang dat ik het liefst op het podium in The Libertines zou willen zitten, maar het is een andere band geworden: Arcade Fire. Er is voor mij geen band met zoveel kracht, energie en emotie als dit Canadese collectief. Frontman Win Butler schrijft nummers die staan, niet als een huis of een flat, nee, als een kathedraal. Ik zag Arcade Fire vorig jaar in de HMH en dat is het beste optreden wat ik tot nu toe gezien heb. Ik durf zelfs te zeggen dat het een van de beste, zo niet de beste, livebands van het moment is.
In 2007 mocht Arcade Fire spelen op het enorme Engelse festival Glastonbury. De band was als een van de laatste geprogrammeerd en kon zodoende profiteren van de invallende duisternis die goed bij hun muziek past. Het resulteerde in een set vol perfectie, met als hoogtepunt Intervention, van het laatste album Neon Bible. Om terug te komen op de vraag die ik mijzelf eerder stelde: Ik zou in Arcade Fire willen zitten terwijl ze Intervention spelen op Glastonbury 2007!
Op die laatste vraag heb ik een antwoord. Ik dacht lang dat ik het liefst op het podium in The Libertines zou willen zitten, maar het is een andere band geworden: Arcade Fire. Er is voor mij geen band met zoveel kracht, energie en emotie als dit Canadese collectief. Frontman Win Butler schrijft nummers die staan, niet als een huis of een flat, nee, als een kathedraal. Ik zag Arcade Fire vorig jaar in de HMH en dat is het beste optreden wat ik tot nu toe gezien heb. Ik durf zelfs te zeggen dat het een van de beste, zo niet de beste, livebands van het moment is.
In 2007 mocht Arcade Fire spelen op het enorme Engelse festival Glastonbury. De band was als een van de laatste geprogrammeerd en kon zodoende profiteren van de invallende duisternis die goed bij hun muziek past. Het resulteerde in een set vol perfectie, met als hoogtepunt Intervention, van het laatste album Neon Bible. Om terug te komen op de vraag die ik mijzelf eerder stelde: Ik zou in Arcade Fire willen zitten terwijl ze Intervention spelen op Glastonbury 2007!
vrijdag 3 oktober 2008
Fleet Foxes
Voorlopig is de beste plaat van 2008 gemaakt door Fleet Foxes. De leden omschrijven hun muziek zelf als 'baroque harmonic pop jams' en ik zal het in het Nederlands proberen: vijf mannen met stemmen van Beach-boys-kwaliteit die de muziek van Neil Young, The Beatles en Sufjan Stevens samenpakken in prachtige indiecountryfolksongs. Duidelijk? Waarschijnlijk niet, daarom kunt u hier enkele liedjes neerladen.
Als u gecharmeerd bent (en dat kan bijna niet anders), kunt u ook de wonderlijke cover van de jonge Zweedse dames van First Aid Kit bekijken.
He Doesn't Know Why
Tiger Mountain Peasant Song
Als u gecharmeerd bent (en dat kan bijna niet anders), kunt u ook de wonderlijke cover van de jonge Zweedse dames van First Aid Kit bekijken.
He Doesn't Know Why
Tiger Mountain Peasant Song
Verlangen
Ik ben een groot liefhebber van mooie Nederlandse songteksten. Ik denk dan aan de pennenvruchten van Lennaert Nijgh, Maarten Van Roozendaal, Spinvis en ook......
Bram Vermeulen. Deze man is bekend geworden in de jaren '70, toen hij met Freek de Jonge het revolutionaire cabaretduo Neerlands Hoop vormde. Op een gegeven moment ging de Jonge zijn eigen uiterst succesvolle weg en begon Vermeulen zich toe te leggen op de nederlandstalige muziek. In de schaduw van de populaire artiesten heeft hij tot zijn dood in 2004 een flinke stapel mooie liedjes geproduceerd. Kenmerkend zijn de weemoedige teksten en de robuuste, gepassioneerde zang. Ik wil u een van deze liedjes, en dan vooral de tekst tonen.
Verlangen
Er is een deel van mij in de Ardennen blijven steken
Een ander stuk ligt in Italië aan zee
Weer een ander deel is in Les Landes gebleven
Ik neem steeds minder van mezelf nog mee
Zo heb ik als ik weg ben te weinig mee van mij
Zodat ik niet lang kan blijven
En ik weer terug moet naar daar waarvan ik kwam
Om dan weer thuis te weten dat waar ik heb gezeten
Ook deze keer natuurlijk z'n deel weer van mij nam
Er is een deel van mij in jouw ogen blijven steken
Een ander stuk zit in de lijnen van je huid
Weer een ander deel is in je handen gebleven
Met steeds minder van mezelf kom ik uit
Zo heb ik als ik weg ben te weinig mee van mij
Zodat ik niet lang weg kan blijven
en zonder dat er iets gebeurde terug zal moeten gaan
Om dan bij jouw te weten
Dat waar ik heb gezeten
Het deel dat ik bij jou laat
Ook zonder mij wel blijft bestaan
Er is een deel van mij in de Ardennen blijven steken
Een ander stuk ligt in Italië aan zee
Weer een ander deel is in Les Landes gebleven
Ik neem steeds minder van mezelf nog mee
Zo heb ik als ik daar ben te weinig mee van mij
Zodat ik nooit meer lang kan blijven
en ik terug moet naar daar waarvan ik kwam
Om dan thuis te weten dat ik niet kan vergeten
Zo komt alles wat ik achterlaat er als verlangen bij
Om dan thuis te weten
Dat ik niks kan vergeten
Zo komt alles wat ik achterlaat
Er als verlangen bij
Download
Bram Vermeulen. Deze man is bekend geworden in de jaren '70, toen hij met Freek de Jonge het revolutionaire cabaretduo Neerlands Hoop vormde. Op een gegeven moment ging de Jonge zijn eigen uiterst succesvolle weg en begon Vermeulen zich toe te leggen op de nederlandstalige muziek. In de schaduw van de populaire artiesten heeft hij tot zijn dood in 2004 een flinke stapel mooie liedjes geproduceerd. Kenmerkend zijn de weemoedige teksten en de robuuste, gepassioneerde zang. Ik wil u een van deze liedjes, en dan vooral de tekst tonen.
Verlangen
Er is een deel van mij in de Ardennen blijven steken
Een ander stuk ligt in Italië aan zee
Weer een ander deel is in Les Landes gebleven
Ik neem steeds minder van mezelf nog mee
Zo heb ik als ik weg ben te weinig mee van mij
Zodat ik niet lang kan blijven
En ik weer terug moet naar daar waarvan ik kwam
Om dan weer thuis te weten dat waar ik heb gezeten
Ook deze keer natuurlijk z'n deel weer van mij nam
Er is een deel van mij in jouw ogen blijven steken
Een ander stuk zit in de lijnen van je huid
Weer een ander deel is in je handen gebleven
Met steeds minder van mezelf kom ik uit
Zo heb ik als ik weg ben te weinig mee van mij
Zodat ik niet lang weg kan blijven
en zonder dat er iets gebeurde terug zal moeten gaan
Om dan bij jouw te weten
Dat waar ik heb gezeten
Het deel dat ik bij jou laat
Ook zonder mij wel blijft bestaan
Er is een deel van mij in de Ardennen blijven steken
Een ander stuk ligt in Italië aan zee
Weer een ander deel is in Les Landes gebleven
Ik neem steeds minder van mezelf nog mee
Zo heb ik als ik daar ben te weinig mee van mij
Zodat ik nooit meer lang kan blijven
en ik terug moet naar daar waarvan ik kwam
Om dan thuis te weten dat ik niet kan vergeten
Zo komt alles wat ik achterlaat er als verlangen bij
Om dan thuis te weten
Dat ik niks kan vergeten
Zo komt alles wat ik achterlaat
Er als verlangen bij
Download
Een nieuwe blog
Vanochtend schoot er een wilde gedachte door mijn hoofd: 'Ik ga mijn eigen blog beheren!'. Zodoende is hier nu Limonadeglazen Wodka, mijn nieuwe blog. De naam is afgeleid van het gelijknamige nummer van een van mijn muzikale helden, namelijk Spinvis. Deze blog zal waarschijnlijk voornamelijk gaan over mijn muzikale voorkeuren die ik graag met anderen deel, afgewisseld met wat eigen tekstuele probeersels en eventueel enkele alledaagse beslommeringen. Het hoe en wat weet ik ook nog niet precies, maar dat merk ik vanzelf wel.
Allereerst zal ik u het al eerder genoemde nummer Limonadeglazen Wodka van geluidskunstenaar Erik de Jong, alias Spinvis, tonen.
Allereerst zal ik u het al eerder genoemde nummer Limonadeglazen Wodka van geluidskunstenaar Erik de Jong, alias Spinvis, tonen.
Abonneren op:
Posts (Atom)