vrijdag 10 oktober 2008

Hello Saferide

Soms kijk je weken, maanden, zelfs jaren uit naar nieuw materiaal van je favoriete artiest, en soms is het er onverwachts opeens. Dit laatste gebeurde me bij Hello Saferide, een Zweedse zangeres die in 2005 met 'Introducing....' een ontroerend mooi album afleverde. Door haar onbekendheid zag ik haar nieuwe vehikel nergens aangekondigd, dus mijn dag werd in een keer goed toen ik 'More Modern Short Stories From Hello Saferide' ontdekte.

Het eerste nummer 'I Wonder Who Is Like This One' maakt duidelijk dat Annika Norlin, haar echte naam, haar tekstuele eigenzinnigheid heeft behouden. 'People are like songs, it's true' zingt ze, 'Me, I’m like Can’t get you out of my head, annoying at times, but I make you want to dance'. De spaarzame gitaarbegeleiding van de opener is niet geheel representatief voor het album, blijkt al snel. '2008' is een aanstekelijk popnummer waar de piano en drum ook hun entree doen. Ondanks de eenvoudige couplet-refrein opbouw vliegt het nummer van rond de 4 minuten om. Ook 'X telling me.....' over het verlies van Norlins maagdelijkheid, en 'Travelling with HS' blijken zulke up-tempo popsongs.

Het grootste verschil met haar debuut is dat 'More Modern Short Stories' enigszins rijkelijker geproduceerd is: de nummers klinken voller en de nummers worden voorzien van treffende arrangementen (koren, strijkers etc.), zoals op de waardige afsluiter 'Arjeplog' dat onwillekeurig aan Nicole Atkins doet denken. Het middenrif vormt het mooiste pakket aan nummers. 'Middle Class' begint met een lo-fi gitaarriffje, maar dan vallen pardoes alle instrumenten in en ontwikkelt zich een zeer sterk, voor Saferidebegrippen stevig nummer dat door het herhalende gitaarmotief een klassieker in de dop is. In 'Parenting Never Ends' wordt even gas teruggenomen: hierin vertelt Norlin over haar hang naar de geborgenheid in het vroegere ouderlijk huis.

Hello Saferide onderscheidt zich al jaren door haar sterk autobiografische, verhalende, soms hilarische teksten die vaak verhandelen over haar liefdessores. Op het al eerder te verkrijgen 'Anna' vertelt ze over hoe het zou zijn als zij en haar lief een dochter hadden gekregen. 'She would have won the Nobel Prize and thanked her mama for all the good advice', maar helaas: 'Well I’m real sorry Anna, you never got to be, because your daddy moved on and left me.'. Dit motief komt vaak terug: de verhouding tussen Norlins idealen en de werkelijkheid. '25 Days' is een van de sterkste nummers. Hierin worden de 25 dagen zonder haar lief beschreven. Vanaf 23 dagen wordt opeens snel naar 10 afgeteld 'because I slept for so long those days'.

Zoals op het debuut is niet elke song even sterk: 'Overall' heeft met zijn staccato piano, roffelende drum en overdreven simpelheid iets irritants in zich en 'Sancho Panzo' is een saai niemendalletje van minder dan twee minuten.

Maar we kunnen concluderen: Hello Saferide heeft haar positie verstevigd. 'More Modern Short Stories' bevat sterke singer/songwriter-popsongs volgens een recept van Zweedse eigenzinnigheid. Tekstueel zit het tevens wel snor. Geweldige plaat!

Middle Class
I Wonder Who Is Like This One

Geen opmerkingen: