Als je je in at the close of every day verdiept, merk je al gauw dat de benaming 'anders' de band goed past. In alles is atcoed (de reguliere afkorting) geen normale band. De voertaal van de liedjes is bijvoorbeeld voornamelijk Engels, maar soms verschijnt er ook zo maar een geheel Nederlandstalig album (De Geluiden Van Weleer uit 2005). De heren zijn ook overtuigd christen, wat soms doorschemert in de teksten, maar het is zeker geen relipop. Atcoed lijkt ook zijn mysterieuze imago vast te willen houden; kijk maar eens op de site van het label van atcoed www.volkoren.com en je snapt wat ik bedoel.
De muziek zelf is moeilijk te omschrijven. Anderen gebruiken termen als 'melancholieke pop', 'emo' (en dan moet je niet denken aan depressieve mannen met make-up, maar meer aan acts als Fugazi), 'americana' (of 'hollandia') of 'nachtmuziek'. De nummers zijn vaak ingetogen, smaakvol ingekleurd door bezwerende gitaarpartijen en kalme melodieën. Karakteristiek is ook de vlakke stem van Eggersman, die sommigen wellicht irriteert, maar voor mij juist een pluspunt is.
Mijn favoriete album tot nu toe is De Geluiden Van Weleer, maar ook Zalig Zijn De Armen Van Geest en de laatste plaat Troostprijs mogen er zijn. Het is ook een pluspunt dat Eggersman en Kabboord hele sympathieke muzikanten lijken, zo bleek toen ik ze dit jaar op een zondagmiddag in een bijna geheel lege grote zaal van Het Kasteel zag. Daar speelden ze een prima set en het leek ze niet te deren dat er naast bekenden en enkele nieuwsgierigen niemand de moeite had genomen te komen.
Luister de mp3'tjes en, mits je het mooi vindt, duik in de muziek, want het grijpt je en laat je niet meer los. De trots van de Nederlandse kwaliteitsmuziek is at the close of every day.
't Hellend Vlak
In The Light I Wrap My Tears
Geen opmerkingen:
Een reactie posten